เอลิโอ เดอ แองเจลิส Elio de Angelis
การเสียชีวิตของ Elio de Angelis หลังจากประสบอุบัติเหตุที่สนาม Paul Ricard ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2529 แสดงให้เห็นว่าแม้มาตรฐานความปลอดภัยของรถยนต์จะดีขึ้นมาก แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนักนับตั้งแต่ Roger Williamson เสียชีวิตในรายการ Dutch GP เมื่อ 13 ปีก่อน ขณะที่โศกนาฏกรรมที่ซานด์วูร์ตถูกถ่ายทอดทางทีวีไปทั่วโลก เดอ แองเจลิสก็ประสบอุบัติเหตุในเช้าวันพุธซึ่งเป็นวันทดสอบเครื่องบิน เอลิโอ เดอ แองเจลิส ที่เงียบสงบ นั่นจึงอธิบายได้ว่าทำไมเรื่องราวอันน่าสยดสยองที่เกิดขึ้นหลังอุบัติเหตุจึงได้รับการประชาสัมพันธ์น้อยมาก
อันที่จริงแล้ว ในการเร่งตัดสินหลังจากการแข่งขัน Imola ในปี 1994 ผู้สังเกตการณ์หลายคนอ้างถึงการเสียชีวิตของ Gilles Villeneuve และ Riccardo Paletti ในช่วงสุดสัปดาห์ของการแข่งขันในปี 1982 ว่าเป็นโศกนาฏกรรมครั้งสุดท้ายของการแข่งขันกรังด์ปรีซ์ โดยเสมือนว่าอุบัติเหตุในการทดสอบเป็นแค่บันทึกย่อ และมีความสำคัญน้อยกว่า นั่นเป็นความอยุติธรรมไม่เพียงแต่ต่อความทรงจำของเดอ แองเจลิสเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้ที่ต่อสู้อย่างกล้าหาญเพื่อช่วยชีวิตเขาในเช้าวันพุธอันเศร้าโศกในฝรั่งเศสด้วย
ในเดือนพฤษภาคม 1986 ระหว่างการทดสอบที่สนามแข่ง Paul Ricard ในประเทศฝรั่งเศส เอลิโอ เดอ แองเจลิส ปีกหลังของรถ BT55 ของเดอ แองเจลิสหลุดออกด้วยความเร็วสูง[ 3 ]ส่งผลให้รถสูญเสียแรงกดที่ล้อหลัง ซึ่งทำให้เกิดการล้อหมุนบนแบริเออร์กันกระแทก ทำให้รถติดไฟ แรงกระแทกนั้นไม่ได้ทำให้เดอ แองเจลิสเสียชีวิต แต่เขาไม่สามารถดึงตัวเองออกจากรถได้ด้วยตัวเอง สถานการณ์เลวร้ายลง
เนื่องจากไม่มีเจ้าหน้าที่ดูแลสนามแข่งที่สามารถให้ความช่วยเหลือฉุกเฉินแก่เขาได้
เกิดความล่าช้า 30 นาทีก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะมาถึงและ เอลิโอ เดอ แองเจลิส เสียชีวิต 29 ชั่วโมงต่อมาที่โรงพยาบาลในเมืองมาร์กเซยซึ่งเขาถูกนำตัวไป เนื่องจากสูดดมควันเข้าไป อาการบาดเจ็บจากการชนที่แท้จริงของเขามีเพียงกระดูกไหปลาร้า หัก และแผลไฟไหม้เล็กน้อยที่หลัง การเสียชีวิตของ De Angelis ทำให้ Formula One ต้องยุติลงโดยใช้สนาม Paul Ricard Circuit ยาว 5.812 กม. (3.612 ไมล์) รถ F1 เริ่มใช้สนามเวอร์ชัน “Club” ยาว 3.812 กม. (2.369 ไมล์) โดยเลี่ยงทางโค้ง Verriere ที่รถ Brabham ชน และลดความยาวของทางตรง Mistral จาก 1.8 เหลือ 1 กม. การเคลื่อนไหวนี้ไม่เป็นที่นิยมในหมู่นักแข่งหลายคน แม้ว่าบางคนจะชอบทางตรงที่สั้นลงเนื่องจากเครื่องยนต์ทำงานง่ายกว่า Paul Ricard จะไม่จัดการแข่งขันในรูปแบบเต็มรูปแบบจนกว่าจะถึงปี 2018
ซึ่งมีทางโค้ง Verriere ที่แหลมคมขึ้นและชิเคนบน Mistral Formula 1 (F1) ทำให้ทางตรงลดลงเหลือทางตรง 800 ม. สองทาง ตำแหน่งของเดอ แองเจลิสในทีม Brabham ถูกแทนที่โดยเดเร็ค วอร์วิคซึ่งกล่าวกันว่าเป็นเพราะวอร์วิคเป็นนักแข่งระดับสูงเพียงคนเดียวที่ยังว่างอยู่ซึ่งไม่ได้ติดต่อเบอร์นี เอคเคิลสโตน เจ้าของทีมทันทีหลังจากเดอ แองเจลิสเสียชีวิตเพื่อขอเปลี่ยนตัวเขาเกเก้ โรสเบิร์กนักแข่งของทีมแม็คลาเรน
ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเดอ แองเจลิส เกษียณอายุในช่วงปลายฤดูกาล 1986
“เขาเป็นนักขับที่มีพรสวรรค์มาก” ปีเตอร์ คอลลินส์ อดีตผู้จัดการทีมโลตัสกล่าว เอลิโอ เดอ แองเจลิส “สไตล์และเทคนิคที่ยอดเยี่ยม ปลอดภัยมาก และรวดเร็วมาก” “จากบรรดาคนขับที่ผมทำงานด้วย เขาน่าจะเป็นคนที่ผมชอบมากที่สุด” Peter Wright วิศวกรของ Lotus เล่า ตลอดเวลาสี่ปีที่ร่วมทีมกับไนเจล แมนเซลล์ เดอ แองเจลิส มักจะบดบังรัศมีนักแข่งชาวอังกฤษ โดยคว้าชัยชนะครั้งแรกในออสเตรียเมื่อปี 1982 เมื่อเขาเอาชนะเกเค รอสเบิร์กได้ด้วยระยะห่างเพียงไม่กี่เมตร ก่อนหน้านี้ในปีนั้น เขาเคยสร้างความบันเทิงให้เพื่อนๆ ด้วยการเล่นเปียโนในช่วงการหยุดงานประท้วงของคนขับรถ Kyalami
